Eğer o sohbette dine aykırı şeyler konuşulmamışsa, elbette günahlar affolur. İmam-ı Rabbanî hazretleri, (Salihlerle beraber olan, imanını korumuş olur) buyuruyor. Tâbiînin büyüklerinden Sâbit bin Eslemhazretleri buyurdu ki: Bir Müslüman Allahü teâlânın anıldığı yere dağlar kadar günahla girse, çıkınca üzerinde zerre kadar günah kalmaz. Mümin Kıyamet gününde Allahü teâlânın huzurunda durur. Allahü teâlâ ona, (Ey kulum! Sen, dünyada bana ibadet eden kullarımla beraber ibadet ediyor muydun?) diye sorunca o mümin, (Evet, onlarla birlikte ben de ibadet ediyordum yâ Rabbî!) der. Yine Allahü teâlâ, (Ey kulum, dünyadayken bana dua edip yalvaran ve beni zikredip ananlarla beraber, sen de yalvarıp beni andın mı?)diye sorar. O mümin yine, (Evet, yâ Rabbî!) diye cevap verir. Bunun üzerine Allahü teâlâ, (İzzetim hakkı için, beni zikredip, andığın her yerde ben de seni andım. Nerede dua edip yalvardınsa, o duanı kabul ettim) buyurur. Sâbit bin Eslem hazretleri sonra şu hadis-i şerifi bildirdi:
(Müminin hiçbir duası reddedilmez. Ya günahı affolur veya hayırlı karşılığını görür [mesela gelecek bir belayı önler] yahut âhirette karşılığını görür.) [Deylemî]
Dilek Duaları
